خلاصه ما نفهمیدیم عملکرد تیم ملی ایران با توجه به خواسته های کروش و تدابیر و هدفی که در ذهن این سر مربی ترسیم شده بود، مناسب و صحیح بوده و یا با توجه به بازی تدافعی و صرفا زیر توپ زدن بازیکنان ایران مقابل نیجریه تاکتیکی اشتباه و آبرو بر بوده است! 90% کارشناسان و پیشکسوتان فوتبال و حتی بسیاری از فوتبال دوستان به هر دو نظریه اعتقاد دارند و جالبه در هنگام نظر خواستن و یا عنوان تحلیل هایشان از بازی اول ایران در جام جهانی مقابل نیجریه با بیان هر دو موضوع به یک جمع بندی کلی نمی توانن برسند! در هر صورت ما معتقدیم که اتخاذ تدبیر دفاعی کروش در برابر نیجریه درست و منطقی بوده،اما بااین تفاوت که وقتی درجریان بازی متوجه شدیم که نیحریه همان نیجریه مورد انتظار نیست و در صورت استفاده از تاکتیکی جدید بازیکنان تیم ملی توانایی باز کردن دروازه این تیم آفریقایی را دارند،از پلن دوم یا همان پلن B باید استفاده می کردیم. لذا کروش و همکارانش باید در 20 دقیقه پایانی بازی با تغییراتی که در خط هافبک و حمله تیم بوجود می آوردند ضمن عقب نشاندن بازیکنان نیجریه و کاهش فشار همه جانبه آنها نسبت به نیمه اول و ابتدای نیمه دوم بیشتر چشم به دروازه نیجریه و میل به گلزنی و بردن را از خود نشان می دادند.
نظرات شما عزیزان:
|